बिहान हाम्रो निवासको अवस्था सामान्य थियो, अन्य दिनजस्तै । १० बजे अदालत जाने कुरा भएपछि भने अवस्था एकाएक परिवर्तन भयो । एकैपटक आक्रामक शैलीमा हाम्रो निवासबाहिर प्रहरी भेला हुनुभयो । हामीलाई बाहिर निस्किन पनि दिइएन । अहिले पनि अवस्था त्यस्तै छ । वास्तवमा अहिले हामीलाई नजरबन्दमै राखिएको छ ।

भित्रको मान्छेलाई बाहिर आउन दिइएको छैन । बाहिरबाट भित्र जान भने दिइएको छ । विद्यालय गएका केटाकेटी ल्याउनसमेत हामीलाई अवरोध गरियो । एक जना घरमा काम गर्ने व्यक्ति विद्यालय छुट्टीपछि केटाकेटी लिन निस्किनु भएको थियो तर उल्टै अराजकता मच्चाएको आरोपमा लगेर थुनिएको छ । बिरामी बच्चालाई औषधि लिन बाहिर जानुपर्नेछ, तर बाहिर निस्किन दिइएको छैन । घरमा आएका मान्छेलाई पनि किन आएको भनेर सोधी खोजी भइरहेको छ । वास्तवमा मान्छे मारेर लुकाएजस्तो व्यवहार हामीमाथि गरिएको छ । हामीलाई पनि बाँच्न पाउने अधिकार छ । यो अराजकताको पनि पराकाष्ठा भयो ।

के कारणले उनीहरूले यस्तो व्यवहार गरिरहेका छन्, हामीले बुझ्न सकेका छैनौं । आफ्नो अपराध कर्म लुकाउन यस्तो गरिएको हो भने यसको नतिजा उहाँहरूले छिट्टै पाउनुहुनेछ ।

बुवाको स्वास्थ्य स्थिति खराब छ, सुतिरहनु भएको छ । त्यसैले अहिलेसम्म दोहोरो कुरा भएको छैन । बाहिर जे जति गतिविधि भइरहेका छन्, त्यसबारे पनि केही भनेका छैनौं ।

केही समयअघि मानव अधिकार आयोगको टोली आएको थियो । उहाँहरूसँग के कुरा भयो हामीलाई थाहा छैन । सायद सरकारको रवैयाबारे कुरा भयो होला ।

लाज र नैतिकता हराएर हामीमाथि अन्याय र अत्याचार भइरहेको छ । यी सबै कुरा नेपाली जनताले बुझिदिनुपर्छ । सञ्चारमाध्यममार्फत हामी आमनेपालीलाई ‘यो देश र अदालतको माया छ भने उठेर आइदिनुहोस्’ भन्न चाहन्छौं ।

यतिबेला सिंगो सरकार नै हामीविरुद्ध लागेको छ । हाम्रो सम्पूर्ण हाटकुट्टा बाँधिएको छ । यस्तो स्थितिमा के उपचार गर्न सक्छौं हामी ? हाम्रो आधार भनेकै नेपाली जनता हुन् । त्यसैले आमनागरिकले सोसल मिडियामा मेसेज स्क्रोल गरेर भएन, सही र गलत के हो, बुझेर खरबरदारी पनि गरिदिनुपर्यो । कार्यपालिकाको हस्तक्षेपले नेपाल नै नरहने स्थिति बनेको छ । यदि देशको माया छ, सन्ततिलाई के दिने भन्ने मोह छ भने जनता आइदिनुपर्यो ।

बारमा गुण्डा ल्याएर राखिएको छ । प्रधानन्यायाधीशलाई छिर्न नदिने, आएमा हातपात गर्ने र भिड्ने कुरा वकिलहरू गरिरहेका छन् । उहाँहरू वकिल हो कि कुस्ती लड्ने पहलमान् ? मैले बुझ्न सकेको छैन ।

बार त बार नै होइन । यसको त नामै लिन पनि मन लाग्दैन । कुनै मान्छे कालो कोर्ट लगाएर हिँड्यो भने पनि हामीलाई नराम्रो लाग्न थालिसक्यो ।

नेपाली जनतालाई हाम्रो बिन्ती छ, तपाईंहरूले न्यायालय बचाइदिनुपर्यो । रमण श्रेष्ठ, शम्भु थापा, चण्डेश्वर श्रेष्ठजस्ताको कब्जाबाट नेपाल बार, सर्वोच्च अदालतलगायत सम्पूर्ण न्यायालयलाई मुक्त गरिदिनुपर्यो । उहाँहरूको कब्जामा न्यायालय पुग्दा जिउँदै पशुपतिमा जलेको जस्तो अवस्था बन्ने छ । त्यसैले कब्जामा पर्नबाट जोगाउनुपर्यो ।

(निलम्बित प्रधानन्यायाधीश चोलेन्द्रशमशेर जबराकी छोरी सुनिधि राणासँगको कुराकानीमा आधारित)